Leuk dat je op deze pagina kijkt! Hier verzamelen we verhalen over wat we met elkaar willen delen. Er staat regelmatig een nieuw verhaal of nieuwe foto op, dus blijf het volgen! En scroll op je eigen tempo de pagina eens door, om meer bijdragen te zien.
Het laatste Avondmaal
Het laatste avondmaal is een favoriet onderwerp van klassieke schilders, waarvan Leonardo Da Vinci’s iconisch meesterwerk ‘het Laatste Avondmaal’ wellicht het bekendste is. Maar de boodschap van Jezus is van nú, toch? Moderne schilders wagen zich zelden aan dit thema. De beroemde popart-kunstenaar Andy Warhol was, verrassend genoeg, een uitzondering. Maar weinig mensen (en ook zijn vrienden) wisten dat hij diepreligieus was en maar zelden een mis oversloeg. Hij heeft meer dan honderd variaties op het klassieke werk van Da Vinci gemaakt. Zijn letterlijk laatste werk was het monumentale ‘Sixty Last Suppers’ (1986). Daarin eert Warhol het christendom én raakt hij het thema van (on)sterfelijkheid en religie. Modern en krachtig, mysterieus door het kleurgebruik en de herhaling. Het laatste avondmaal nú.
Hieronder:
Andy Warhol (1928-1987), Sixty Last Suppers, painted in 1986 116 x 393 in. (294.6 x 998.2 cm).
Voornemen of “het is wat het is”…?
Ik maak elk jaar nieuwe voornemens. Ik wil het niet maar ik doe het toch. Het zal wel aan mijn genetisch ingespoten perfectionisme liggen. Om mij heen hoor ik mensen zeggen dat ze niet aan voornemens doen omdat het toch niet werkt. En waarom zou je het ook doen…? Men moet mij maar nemen zoals ik ben… Ik doe wat ik wil en ik laat me al helemaal niet de les lezen of iets opleggen… “Ik” met een hoofdletter. Dat lijkt de leefregel in een land waarin we ons alles lijken te kunnen veroorloven. Daarom hebben we in Nederland ook ruim 17 miljoen bondscoaches, 17 miljoen virologen en 17 miljoen politiek verslaggevers. Want we hebben overal een ongezouten mening over… Dat mag ook. Het probleem is alleen dat we geen rekening meer met elkaar lijken te houden en al helemaal niet meer naar elkaar lijken te luisteren… Een columnist verzuchtte op TV dat hij de conservatieve handhaving mist. Ik denk dat ik hem begrijp. Ik merk dat ik soms ook ongenuanceerd mee bral met de menigte… Als je in Nederland woont, ben je voor Max. Als je in Engeland woont, ben je voor Lewis. Als je in de zorg werkt, hekel je feestvierende supporters en drukke winkelstraten. Als je in de horeca werkt, verkondig je dat het allemaal wel meevalt met de bezetting en werkdruk in de ziekenhuizen. Zo gaat dat dus… Tenminste, als je niet oppast en af en toe even recht in de spiegel kijkt en je probeert voor te stellen dat onze Heer naast ons staat… En glimlachend (of fronsend?) met je meekijkt in de spiegel…
Ik zal eerlijk zijn. Ik constateer in het nieuwe jaar vaak om, pak m beet, tien voor half één dat ik toch niet verander… En om vijf over half één denk ik, het is wat het is… Ook zo een gevleugelde uitspraak in deze tijd… Dus pak ik een glas cola, trek een zak chips open en kijk de laatste ronde van Abu Dhabi terug, luidkeels schreeuwend dat gerechtigheid nog bestaat en dat God mijn gebeden heeft verhoord. Ongenuanceerd. Het is wat het is…
Het motto voor 2022 is “gezamenlijk in Christus…”. Ik weet zeker dat de stamapostel daar goed over heeft nagedacht. Hij ziet ook wat er om ons heen, wereldwijd, gebeurt. Hij roept ons op om in ieder geval één voornemen te hebben voor dit jaar.
Eéntje maar… Samen optrekken in Christus… Ik ben geen theoloog dus kan en wil het niet te ingewikkeld maken. Dus ik houd het simpel. Zoals onze voorganger en ik u ook voor willen gaan. Geniet van het leven en beleef hoe verrijkend het is om christen te zijn… Met beide beentjes op de grond maar niet oppervlakkig. Leven volgens het evangelie, ook in 2022, in een op hol geslagen maatschappij waarin van alles gebeurt en op ons af komt.
Samen fijne en inspirerende diensten beleven en het gevoel hebben dat God van je houdt…
Samen bidden… Voor jezelf, voor elkaar, (ook) voor je buren en collega’s, voor onze medemensen met zorg en strijd en of God het weer goed wil maken met deze knotsgekke wereld… Er is (maar) één oplossing…
Samen boete doen voordat we de zondevergeving mogen ontvangen en het Heilig Avondmaal gaan vieren. Niet om jezelf de grond in te trappen maar om steeds weer te beleven hoe groot God is dat Hij ons steeds opnieuw een “schone lei” geeft… Weer alles kwijtgescholden… Dat gebeurt bij de Belastingdienst niet hoor… Schuld is schuld en vaak wordt daar nog verwijtbaarheid en grove opzet aan gelabeld… Hoewel de menselijke maat weer het voornemen wordt…
Samen de zegen ontvangen in het vertrouwen dat God met ons is. Niet alleen in de dienst maar ook als je thuis bent, werkt, mensen ontmoet, boodschappen doet, aan het verkeer deelneemt, in het bos wandelt en zelfs als je ruzie maakt. God ontfermt. We mogen het samen ervaren…
Samen het besef hebben dat we met Gods hulp het liefdevolle verschil kunnen maken in onze omgeving. Het is niet wat het is maar dát hoort ook bij christen zijn…
Samen aan zielzorg doen. Een belletje, een kaartje, een bezoekje als het weer mogelijk is, een schouderklopje, een bemoediging, soms zelfs een vermaning en wat we allemaal nog meer kunnen bedenken…
Zo roep ik wat “genuanceerde” dingen die we samen kunnen doen, in de naam van Christus. Omdat Hij ons daarin is voorgegaan en een voorbeeld heeft gegeven. Het is niet wat het is maar een serieus voornemen!
Pasen 2021
Het is alweer twee jaar geleden dat de Paasdienst in ons kerkgebouw in Haarlem gehouden kon worden. En weer moeten wij vanwege het corona-virus een jaar wachten om dit belangrijke feest op die wijze samen te kunnen vieren. Is dit uitstel nog nieuws of zijn wij inmiddels gewend geraakt aan het "nieuwe normaal" met online-kerkdiensten?
"Blijde Boodschap" is de traditionele vertaling van "evangelie" (Wikipedia). In 1972 kwam er een nieuwe uitgave tot stand van een bijbelvertaling van het Nieuwe Testament: "Groot Nieuws voor u." Een meer vrije vertaling en gebaseerd op de omgangstaal van dat moment. Pasen maakt deel uit van dat grote nieuws.
Tijdens de laatste Paasdienst in ons eigen kerkgebouw in 2019 was het altaar treffend versierd. Daarin was de symboliek van de Paasboodschap weergegeven door een steen die van de opening van een rotsgraf was weggerold. Laten wij hopen dat we spoedig weer de dienst fysiek bij kunnen wonen en elkaar daar kunnen ontmoeten. Tot dat moment zijn er gelukkig de online-diensten op woensdag en op zondag.
Hoop en Troost
In deze overdenking spreekt Apostel Klene een woord van Hoop en Troost naar ons uit.
Over Jesaja 41:10: ".... Ik zal je sterken, ik zal je helpen, je steunen met mijn onoverwinnelijke rechterhand."
Soms moet je met elkaar zoeken naar die hand van God. Maar we mogen elkaar het vertrouwen proberen mee te geven dat de hand van God er altijd zal zijn.
Youtube inhoud kan niet getoond worden met je huidige cookie-instellingen. Selecteer "Toestemmen & tonen" om de inhoud te zien en de Youtube cookie-instellingen te accepteren. Meer info kun je lezen in onze [Privacyverklaring](/privacyverklaring/. Je kunt je altijd weer afmelden via je [cookie-instellingen] /cookie-instellingen/.
Kerstgroet
Mijn leidinggevende gaat met pensioen. Door de Corona kan Hans (zo heet hij) geen passend afscheid nemen. Dus geen receptie met wijn, bier, bittergarnituur, borrelhapjes en toespraken van collega’s die hem al dan niet als “de beste teamleider ooit” en/of “aardigste collega ooit” richting de artiestenuitgang begeleiden… Ik heb inmiddels wat ervaring. Iedereen is Hans na een week of wat vergeten en weer overgegaan tot de bekende orde van de dag… Ik vind het jammer dat de mooiste complimenten en getuigenissen worden gegeven als iemand afscheid neemt, levend of inmiddels overleden… We moeten elkaar meer bewonderen, bij leven en welzijn!
Gisteren mailde Hans ons nog een laatste bericht, een kerstgroet. Met zijn toestemming wil ik jullie een deel van zijn bericht niet onthouden:
Lieve mensen, het is bijna Kerst. We vieren dan de geboorte van Jezus. Hij kwam als zoon van God licht brengen in de wereld. Hoe je daar ook over denkt, wat je ook gelooft, ik zie dat wel als een opdracht: licht brengen. Afgelopen woensdag hadden we ons laatste werkoverleg. Ik heb daarin gezegd dat jullie een topteam zijn. Niet alleen om wat jullie doen: licht brengen voor mensen die in de penarie zitten, een probleem hebben. Maar ook de manier waarop jullie dat doen: vol inzet, betrokkenheid en kwaliteit… Ik wens jullie heel fijne feestdagen en een gezond en gelukkig nieuw jaar.
Tot ziens en veel licht gewenst!
Ik heb Hans gezegd dat ik zijn tekst met jullie wil delen. Niet omdat ik dit zelf niet kan bedenken maar omdat ik werd getriggerd door wat hij ziet als een opdracht: licht brengen. Hij reageerde enthousiast! Letterlijk zei hij: “Uiteraard deel je dit met je broeders en zusters, wij zijn immers lichtbrengers….”.
Die term had ik nog niet eerder zo gehoord… We zijn lichtdragers, dat zeker en vast. We zingen erover in meerdere liederen. Nu nog zorgen dat we het licht ook op de juiste adressen bezorgen! Vol inzet, betrokkenheid en kwaliteit. Want wij zijn ook een topteam!
Vandaar ook onze Haarlemse kerstgroet! Onze voorganger wenst iedereen in zijn intro het beste toe. Dat heeft alles te maken met het licht dat de Lieve God ons heeft gegeven met de geboorte van Zijn Zoon. Vrede op aarde en in de mensen een welbehagen! Dat gunnen wij elkaar en iedereen om ons heen van harte toe!
Delen
Onze school heet de Daafgeluk school, het is een speciaal voortgezet onderwijsschool(VSO).
Speciaal, omdat onze leerlingen een lichte (soms zware) vorm van autisme hebben.
In sommige gevallen toch te zwaar voor ons onderwijs en dan worden ze doorverwezen of krijgen ze individueel les.
Ik ben een drama-docente en voel het als een roeping om deze leerlingen sociale vaardigheden bij te brengen, voor zover dat dat mogelijk is. Bij aanvang van dit schooljaar werd de school geconfronteerd met te weinig ruimte (vóór Corona was het al krap), om ook nog de anderhalve meter te kunnen waarborgen. Er werden tenten aangeschaft en die werden op het schoolplein geplaatst. Leerlingen mochten niet meer op de gang pauze houden.
Met regen begonnen de moeilijkheden zich op te stapelen. De enige ruimte die groot genoeg was voor extra opvang was het drama-lokaal. Ik werd naar een schrijflokaal gestuurd, nu lag het probleem opeens bij mij. Dramalessen zijn bedoeld om te spelen en bewegen, niet om te schrijven. De leerlingen waren boos, verdrietig en teleurgesteld en ik ook.
In eerste instantie ging ik maar filmpjes kijken, maar de leerlingen bleven om de spel vragen, ik kon het ze niet bieden..
De school zag geen andere oplossing. Ik ging met een zwaar gemoed naar school en raakte gedemotiveerd.
‘s Avonds bleef ik bidden en God vragen mij te helpen, het waren eigenlijk schietgebedjes.
Toen besloot ik ‘s middags in de buurt te kijken en te vragen of er ergens buurthuizen of kerken waren.
Al snel stuitte ik op de nieuw apostolische kerk. Ik zag een emailadres en ben gaan schrijven.
Mark was erg aardig en nodigde me meteen uit. Nu zijn ik en alle leerlingen weer gelukkig. Ik zie ze weer genieten.
Ik ben u zeer dankbaar, ook uit naam van mijn leerlingen.
Isabel.
Voedseldonaties...
Ik las op teletekst dat de voedselbanken met lege schappen zitten door minder voedseldonaties. Volgens de site van de NOS ziet de Voedselbank NL al enige weken het aanbod van voedsel teruglopen. Daarmee komen steeds meer voedselbanken met tekorten te zitten en krijgen klanten minder uitgebreide pakketten mee. “Het eten komt niet meer naar ons toe, een signaal dat we serieus moeten nemen…”.
Uit onze mooie gemeenschap werd onmiddellijk gereageerd op deze noodkreet en voorgesteld om de tafel met etenswaren in ons gebouw voorlopig te laten staan en aan te vullen zodat we als gemeenschap onze bijdrage kunnen leveren ten behoeve van mensen die afhankelijk zijn van de voedselbank. Onze voorganger heeft dit voorstel vervolgens met ons gedeeld. Het is een mooi initiatief (met dank aan Marjan) én een aansporing (met dank aan priester Mark) om concreet en praktisch invulling te geven aan onze christelijke identiteit. Helemaal in de lijn met het thema van de dienst van zondag 11 oktober 2020. Voor degene die deze dienst niet hebben meebeleefd… Het thema was de “gulden regel”. Behandel de ander zoals je zelf behandeld wilt worden…
Toen de eerste oproep werd gedaan, ook in het kader van het dankfeest voor de oogst, zijn Bianca en ik naar de Vomar gegaan. Ik ben ambtenaar, zij ook. Dus eerst thuis een kort werkoverleg gehouden. Zo gaat dat. Welk bedrag geven we uit? Hoe gaan we dit doen? Welke spullen kunnen wel en welke spullen kunnen niet? Gaan we met één karretje of met twee karretjes? Welke route neem jij? Waar spreken we na een half uur af? Met wat strakke werkafspraken togen we uiteindelijk naar de Vomar en zijn we uiteindelijk met twee karretjes, getooid met mondkapjes en op gepaste afstand, van start gegaan. Ik maak overal een sport van dus ik besloot op het laatste moment, want dat maakt de winstkans groter (dacht ik), een extra uitdaging in de strijd te gooien. We vullen de karretjes alleen maar met producten van € 1 of lager. Kijken wie straks het meest heeft. De snelheid waarmee deze uitdaging werd aangenomen verhoogde mijn zelfvertrouwen niet echt maar goed… En daar klonk het startschot… En daar ging ik. Ik kan mij niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo fanatiek was in de supermarkt. Als een echte Max Verstappen had ik bij de eerste bocht al een voorsprong om de eerste producten voor mijn karretje te scoren. Weten jullie wat zo gek is? Ten eerste is het verbazingwekkend hoeveel goede houdbare producten er zijn van € 1 of minder. Ik sta daar normaal gesproken helemaal niet bij stil. Ten tweede kreeg ik de neiging om mijn karretje steeds verder te vullen omdat het mogelijke vooruitzicht dat de jongedame bij de kassa de kassabon nog eens zou checken omdat ze niet kon geloven hoe “weinig” ik hoefde te pinnen voor zoveel producten, mij wel een kick gaf. Met twee rijk gevulde karretjes stonden we trots bij de kassa. De jongedame achter de kassa gaf geen kick. Jammer weer… Maar toch, als we altijd zo boodschappen zouden doen houden we echt geld over. Omdat het veel bewuster gaat. Misschien is dat ook wel de bedoeling, zeker in het werk van God. Bewust omgaan met datgene wat de lieve God ons heeft toevertrouwd. Afgezien daarvan is het ook echt gaaf en uitdagend. Boodschappen doen heeft voor mij weer een andere dimensie gekregen. Dus pak een karretje, spreek een bedrag af en maak er een doldwaas avontuur van in de supermarkt. Alleen maar producten van € 1 of minder. Voor anderen. En laten we ons samen verbazen over de tafel in ons gebouw… Ik zie de kop al voor me in ons lokale krantje… “Het eten komt naar ons toe, het signaal is serieus genomen!” Mooi toch?
Bart.
Zondag
Zondag, zondag mogen we weer, dan worden we weer welkom geheten en nemen weer plaats in de bank.
Zondag, zondag zien we elkaar weer, nog even geen hand geven of een zoen maar wel weer een praatje een vriendelijke lach.
We hebben zo lang moeten wachten, en ook al was het gemakkelijk om met een kop koffie op de bank naar de dienst te kijken, we hebben elkaar gemist er ontbrak iets. In al die weken voelde je langzaam iets veranderen alsof je los kwam van de gemeente, vergat dat er nog een gebouw met broeders en zusters was. Niet even na praten of nog ergens koffiedrinken maar meteen over naar de order van de dag. Het gevoel van samenzijn ontbrak.
Er is veel gebeurd in de afgelopen periode, we hebben veel om bij te praten, mooie maar ook minder mooie gebeurtenissen. Ook al waren we door telefoon en computer verbonden de warmte van het persoonlijk contact kunnen we nu weer ervaren.
Laten we er zondag iets moois van maken, nog niet iedereen zal er zijn, maar het is een begin en als het goed gaat kunnen we over een aantal maanden een ieder weer welkom heten.
Zondag, zondag kunnen we elkaar weer aanschouwen , begrijpen, bekijken, bemerken, gewaarworden, opmerken, waarnemen
We kunnen weer uitzien naar elkaar.
Ontmoetingen
Lieve allemaal,
Geen lange overdenking, maar een spontaan berichtje na de dienst van afgelopen zondag. Een dienst die op het juiste moment kwam, nadat in mijn omgeving vrienden deze week heel zware verliezen te verduren hebben gehad. Ik hoop dat de vreugde van het weerzien hen de kracht en levensvreugde (terug) kunnen geven om door te gaan.
Ik ben heel dankbaar voor de fijne diensten die wij de afgelopen tijd hebben mogen volgen, de inzet van iedereen om de verbinding te blijven zoeken en de ontmoetingen die digitaal (of heerlijk spontaan in de Cronjé - zie foto:)) plaatsvonden. Maar veel zin om volgende week in de dienst iedereen weer 'in het echie' te mogen ontmoeten! Tot volgende week!
Liefs, Nadine
27. Hoe kijkt de jeugd?
Hoe kijkt de jeugd in district Amsterdam naar de diensten? Kijk het filmpje en zie het zelf :)
Youtube inhoud kan niet getoond worden met je huidige cookie-instellingen. Selecteer "Toestemmen & tonen" om de inhoud te zien en de Youtube cookie-instellingen te accepteren. Meer info kun je lezen in onze [Privacyverklaring](/privacyverklaring/. Je kunt je altijd weer afmelden via je [cookie-instellingen] /cookie-instellingen/.
Internationaal virtueel koor
Vorige week, met Pinksteren, werd de dienst afgesloten met een prachtig lied, gezongen door een virtueel koor. Kijk het hier als je het gemist heb, of geniet er gewoon nog een keer van!
1605 zangers uit 50 landen, allen met 1 geloof.
Youtube inhoud kan niet getoond worden met je huidige cookie-instellingen. Selecteer "Toestemmen & tonen" om de inhoud te zien en de Youtube cookie-instellingen te accepteren. Meer info kun je lezen in onze [Privacyverklaring](/privacyverklaring/. Je kunt je altijd weer afmelden via je [cookie-instellingen] /cookie-instellingen/.
Moeilijke tijden
Maandagmorgen fiets ik vol goede moed naar het ziekenhuis, na 2 weken vakantie begint vandaag weer mijn eerste dienst. Ik probeer positief vooruit te kijken naar wat ik kan verwachten. Ik heb de eerste periode van de Lock down vanuit huis gewerkt, oproepbaar voor noodgevallen (natuurlijk sta je paraat indien nodig) maar ook wel met bedenkingen. Ik hoor tot de oudere verpleegkundige en daardoor kwetsbaar. Gelukkig was er voldoende personeel en heb ik mij nuttig gemaakt door telefonische consulten te doen en iedereen te woord te staan die naar het ziekenhuis belt, waardoor andere inzetbaar waren op de corona afdeling.
Ben je bang, vragen vriendinnen, om besmet te raken of ernstig ziek te worden. Nee, ja, nee, ik hou mij aan alle voorschriften maar toch, je weet niet hoe dingen gaan, collega’s zijn besmet geraakt, maar dat kan ook gebeurt zijn op een andere plek. Ik ben niet bang maar wel onzeker.
Als ik op de afdeling kom blijkt het rustig te zijn. Langzaam kunnen we gaan denken aan het normaliseren van onze werkzaamheden, weer vooruit kijken naar andere tijden. Ik merk dat iedereen daar heel erg aan toe is. Het was heftig de afgelopen periode, iedereen heeft veel meegemaakt, nu komt er weer een beetje rust. Hopelijk zet de verbetering door. Maar hoe verwerk je alle dingen die je hebt ervaren.
De volgende dag is het de dag van de verpleegkundige en krijgen we een boekje met de titel “zorgen voor professionals” een boekje met praktische tips voor moeilijke tijden. Een hoofdstuk gaat over wat kun je doen als het je teveel wordt. Het zijn de gebruikelijke dingen zoals:
Zorg voor jezelf, let op elkaar, steun en help elkaar, weer negatieve energie van anderen, eet en drink goed, schrijf het van je af en zorg dat je goed slaapt. We weten het allemaal wel en proberen het ook zo te doen maar soms voel je toch de angst opkomen.
“Angst voelen betekent dat je brein je wilt beschermen, tegen gevaar, agressie, schuld of falen. Maar ook praktische tegen besmetting door bacterie of virus.
Doorgaan terwijl je angst voelt heet moed, je bent moedig als je je angst durft te erkennen en met angst en al toch de volgende stap zet. Bij angst helpen veel dingen en voor een ieder is dat weer anders. Wat altijd helpt is je angst delen. Dat kan met je partner, je vriendinnen, familie en desnoods met je huisdier.”
Ik lees het boekje door en begrijp wat ze bedoelen, maar soms is het moeilijk om te praten over dingen die zo indrukwekkend zijn en privacy gevoelig, je wilt andere niet te veel belasten.
Wat dan gedaan.
Dan staat er halverwege de pagina ineens het volgende
“ga bidden, ook al heb je dat nog nooit gedaan”
zo simpel en vertrouwd en onverwacht, staat dat gene wat bruikbaar is in elke situatie. In het gebed kun je alles neerleggen wat je bezwaard, al je emoties en verdriet. Je angst en twijfels en God zal zich niet belast voelen.
Eind van de dag ga ik tevreden naar huis, ik kan het werk weer aan en geloof dat we hier weer doorheen komen want hulp en troost wordt altijd gegeven aan een ieder die het nodig heeft.
Zorg voor elkaar, we hebben allemaal hulp nodig en samen kunnen we meer aan.
Rugzak
''Rugzak
Voor je s'avonds zult gaan slapen,
doe dan eerst die rugzak af.
Volgepropt met alle spullen,
die het lot je vandaag gaf.
Echt, je moet nu eerst gaan rusten,
morgen zie je dan wel weer.
Al die nodeloze ballast,
leg het even naast je neer.
Frits Deubel''
Zuster?
“ Zuster mag ik mee naar beneden om door het raam te zwaaien (naar de mantelzorger) als de was gewisseld wordt?”
“ Ik maak mij zorgen om mijn (dementerende) man die tijdelijk niet thuis kan wonen omdat ik hier op de revalidatieafdeling verblijf. Hij begrijpt niet waarom hij in een vreemde omgeving verblijft zonder bekende gezichten.”
“ In deze gekke beangstigende wereld hoeft het van mij niet meer, laat mij maar gaan.” (1,5 dag later is cliënt overleden)
“ Ik begrijp het wel maar vindt het heel moeilijk dat ik tot de uitslag van de test in quarantaine moet blijven.” (Dit betekent: op je eigen kamer blijven met de deur dicht en verzorgd worden door verpleging die van top tot teen ingepakt zijn. Eten en drinken van plastic servies. Heel af en toe een gesprek want iedere keer omkleden kan niet ivm tekort aan materiaal, en de verblijfsduur op de kamer is voor de verpleging beperkt ivm veiligheid)
“ alsalam ealaykum” ons antwoord “ealaykum alsalam”. Dat is de enige communicatie behalve met handen en pictogrammen met onze Irakese cliënt.
De dagen duren lang. De therapieën die gebruikelijk zijn op een revalidatieafdeling worden op een andere manier vormgegeven en zijn toch ondanks alle goede intenties minder intensief. Hierdoor veranderd het perspectief van de revalidanten.
Er verblijven cliënten op de afdeling die nu niet mogen verhuizen naar een andere woonvorm waar zij een indicatie voor hebben gekregen. De dagen duren lang zonder bezoek en activiteiten die normaal gesproken in het huis worden georganiseerd.
Dit is een heel summiere weergave van het menselijk leed op de (afgesloten) afdeling.
Gelukkig werk ik met leerlingen. Ik begeleid leerlingen van verschillende opleidingen (in de zorg) in verschillende fases van hun opleiding. Waar we vaak horen dat er te weinig handen aan het bed zijn hebben wij op dit moment genoeg handen en deze worden nu heel mooi en liefdevol ingezet. Als begeleiding proberen wij het leerproces van de leerlingen te benadrukken en daar hun voordeel mee te doen. “Gebruik deze situatie voor jullie opdrachten.” Dan is het een win-win situatie.
Prachtige initiatieven ontstaan:
- Kaarten maken en aan familie versturen
- Spelletjes doen
- Muziek luisteren en zingen
- Samen bijzondere lekkere dingen kokkerellen binnen de mogelijkheden
- (alcoholvrije) cocktails op vrijdagmiddag
- (nog meer) tijd om in gesprek te gaan met de cliënten
- De dakterrassen opfleuren met (gekregen)planten met behulp van de cliënten
- Extra oefeningen doen voor de revalidatie
Teveel om op te noemen...
Het is een moeilijke verdrietige situatie ondanks dat ben ik dankbaar dat ik in deze periode dit werk mag doen en zoveel positiviteit en betrokkenheid ervaar. Dit zijn de lichtpuntjes in deze tijd.
Liefs Karen
Kan je dat geloven?
Zondagochtend 19 april 2020
We nemen ruim de tijd voor ons ontbijt, terwijl ik een uitgebreid artikel uit de NRC lees, hoe het coronavirus een menselijke cel binnendringt en dan op basis van kopieën honderden tot wel duizend nieuwe virussen kan maken. Brr. Hoe gaan we zo snel mogelijk het pad van het virus blokkeren?
Nog lang niet klaar met lezen ga ik me scheren, tandenpoetsen, vluchtig wassen en me aankleden. Als ik dan via onze website aansluiting met de online dienst in Voorthuizen krijg is ook Iet klaar en zitten we nog ruim op tijd voor het grote scherm.
We genieten echt van een fijne dienst met onze apostel Peter Klene en pr. Niko Poolen en natuurlijk ook de muziek.
Eigenlijk vind ik de online kerkdiensten een zege. Bij een normale dienst, afhangend van wie de dienst leidt, wordt de verstaanbaarheid vaak voor mij nadelig beïnvloed en nu kan ik heerlijk elk woord horen. Het gesproken woord maakt meer indruk. Daarnaast is het fijn om ook dienaren te zien, die je persoonlijk goed kent, zoals de prs. Poolen en Pieterse, maar die dan ook geweldig dienen.
Na afloop van de dienst zitten we samen in een luie stoel gedraaid kijkend naar de bloemen op ons zonnige balkon koffie te drinken met een lekkere koek, gisteren nog gekocht door Mark op de markt toen hij er ook de aardappelen voor ons haalde. Napratend over de gehoorde arbeid. En dan blijkt ook dat het veel beter is blijven hangen dan we gewend waren na een dienst in Haarlem. Natuurlijk is het fijn als je afscheid neemt van een ieder met een handdruk, een zoen, een vraag of een kort gesprek, maar de dienst verdwijnt dan al meer naar de achtergrond.
En nu stellen we ons zelfs de vraag “kan je dat geloven?” En gaan daar dan dieper op in.
We nemen toch nog het vierde sacrament. Ik een glaasje 12 jaar oude Bowmore whisky en Iet een glas tonic met een scheutje gin en daarna gaan we beiden nog lekker douchen en föhnen.
Ik denk dat het nog een mooie zondag blijft.
Klaas
Jong gezin
Lieve allemaal,
Het leven tijdens de Corona crisis voor een jong gezin... "hoe is dat" vroeg Mark aan ons...
Uiteraard is het voor ons een uitdaging om werk en kinderen te combineren en missen ook wij het contact met iedereen.
Tegelijkertijd tellen we onze zegeningen. We hoeven niet te vrezen voor onze baan, we zijn gezond, de digitale mogelijkheden om toch contact te hebben met elkaar zijn eindeloos, we kunnen onze tuin in met dit prachtige weer, en we zijn samen!
En over het thuisonderwijs aan onze kinderen hoeven we ons in ieder geval geen zorgen te maken 😉 (zie filmpje)...
Hopelijk tot snel!
Youtube inhoud kan niet getoond worden met je huidige cookie-instellingen. Selecteer "Toestemmen & tonen" om de inhoud te zien en de Youtube cookie-instellingen te accepteren. Meer info kun je lezen in onze [Privacyverklaring](/privacyverklaring/. Je kunt je altijd weer afmelden via je [cookie-instellingen] /cookie-instellingen/.