Wat wil ik
 Terwijl de roep in de stilte Van de vroege nacht?
 Een antwoord?
Dat is de vraag niet
De vraag is:
 Kan ik het antwoord aan? Ook als het klinkt als:
'Volg Mij!'
Als er iets moet opstaan vannacht Is het onze moed
 Om te doen zoals Hij
Als er iets moet opstaan Is het onze wil
 Hem te volgen
Als er iets moet opstaan
 Is het ons geloof
 Dat de dood niet het laatste woord is
Als er iets nieuw moet zijn vannacht Is het onze liefde
 Geboren uit Hem
 Maar bestemd voor de wereld
Als er iets moet opstaan vannacht Is het mijn antwoord op:
 'Heb je me lief?'
En wee, als je 'ja' zeg,
 Want het woord dat is opgestaan zegt: 'Oké, dat is goed, volg mij!'
Bron: boekje 'Intercity bestemming Pasen - een reisgids voor de goede week' - 2006

Reinier van Markus

Muziek
'Stille o zij stille'
Erwin Stam

De periode rond Goede Vrijdag en Pasen is de tijd van een mengelmoes van gedachten rondom leven en dood (of beter rondom dood en leven). Die gedachten kleuren het leven soms wat zwaar in, terwijl de natuur die bij de lente behoort, het leven soms zo mooi licht kunnen inkleuren. Immers, op onze breedtegraad is Pasen vooral ook een lentefeest en daar kun je je van alles bij voorstellen.
Alhoewel we dat vandaag de dag niet meer zo merken is van oudsher in de Christelijke Kerk in het Westen het accent gelegd op het lijden van Christus (denk aan de Mattheüs-Passion) en in het Oosten meer op de opstanding (denk aan het Russisch Paasfeest). Laten we - zonder Goede Vrijdag en het door Hem gebrachte algenoegzaam offer tekort te willen doen - ook vooral het wonder van Pasen (willen) ervaren.
“Mensen moeten niet bang zijn”, zei ooit Dietrich Bonhoeffer .
Angst is een slechte raadgever wist ook Dietrich Bonhoeffer.
 Hij vergeleek Goede Vrijdag dan ook niet met angst voor de dood, maar met hoop ! Want, zei hij, het is bevrijdend om niet bij je eigen persoonlijke lot te blijven stilstaan, maar daar bovenuit te stijgen. Stijgen naar de zin van alle leven en lijden, van alles wat gebeurt. Wie dat doet, krijgt hoop !
Kijk zelf maar eens terug, naar dat punt van crisis in je leven ... (toen, ooit).
 Een crisis is een keuzemoment, een crisis is ook een kans (volgens de Chinezen). Waar zou je zijn geweest zonder die crisis ?
 Zo bekeken draagt menige crisis een zegen in zich !
 Jammer dat die zegen pas veel later tot je doordringt.
“Wie kan berusten in het sterven, behoeft nog niet te kunnen berusten in de dood.
Het sterven overwinnen ligt binnen de menselijke mogelijkheden, de dood overwinnen betekent ... opstanding.” Alweer zo’n moeilijke maar ook mooie zin van Dietrich Bonhoeffer.
Pasen.
 Je kunt je richten op:
-  naar de dienst gaan,
-  de paasbrunch of het paasdiner,
-  de witte (Elzas-)wijn,
-  de (scharrel-)eieren ...
Wat betekent Pasen voor jou ?
 Is het het verhaal van Maria Magdalena bij het graf, van de Emmaüsgangers ?
 Wat betekent Pasen in jouw persoonlijk leven, spreekt de symboliek van Pasen je aan ?
 Dan kan Pasen een tijd worden om stil te staan bij je vermogen om - met Gods hulp - altijd weer op te krabbelen en wel:
-  dank zij de lessen die het leven je leerde,
-  dank zij de lessen van Zijn Woord,
-  dank zij de krachten uit het Heilig Avondmaal.
Zo kun je elke keer weer de kracht vinden om herboren (wedergeboren) verder te gaan.
Met dank aan Zijn offer op Goede Vrijdag !
 
Leo Kerseboom
 
 Muziek,
 Als ik Gods liefde gadesla, Michael Scherpenzeel

Veertig dagen fonkeling – week 5

Bijna dooft het vuur in deze Goede Week, omdat onze Heer onder de druk bezweek. Donderdag het avondmaal, en Vrijdag ’t kruis. Blijft de hele aarde voortaan koud en grijs?
Ook al heb je ’t lastig, ligt alles overhoop:
 God begrijpt ons lijden,
 Hij brengt nieuwe tijden.
 Veertig dagen fonkeling, is veertig dagen hoop!

Delen
 
“De smaak van brood dat wordt gedeeld, is weergaloos.”
 Veel mensen hebben de ervaring opgedaan dat brood beter smaakt als je het met een ander deelt. Wij maken een trektocht. Een voetreiziger heeft geen brood meegenomen. Hij heeft een verkeerde inschatting gemaakt. Wij geven hem van ons brood. Het smaakt hem en ons beter.
 Blijkbaar is het niet alleen het brood dat de smaak geeft. Het is ook de liefde die wij in het brood leggen, waardoor het brood zoveel smaak krijgt. En het is de gemeenschap die ontstaat als wij met elkaar brood delen.
 Bij het Heilig Avondmaal nemen wij middels brood en wijn deel aan het lichaam en bloed van onze Heiland.
In Marcus 14:22 lezen wij:
 Tijdens de maaltijd nam Hij het brood, sprak de zegenbede uit, brak het brood, gaf het hun en zei: “Neem het, dit is Mijn lichaam.”
De discipelen hebben in dit gebroken en gedeelde brood Jezus zelf geproefd, die hen heeft liefgehad tot het einde, die zich voor hen stuk liet breken opdat hun leven niet stuk zou breken.
 Ze hebben Jezus zelf geproefd, die hun Zijn vertrouwen schonk om hen hun leven op een nieuwe manier met elkaar te laten delen.
Anselm Grün
 
Leo Kerseboom

Stille tijd om na te denken
 Over wat echt belangrijk is
Gedwongen rust zorgt voor inkeer
Ineens weten we weer wat er toe doet
Geen zoet kan ons bekoren
 Zo veel zo vaak verloren
 Waarom moest het zover komen
Rivieren stromen over van verdriet
En plastic afvaltroep.
 Onachtzaam weg gesmeten
 Staan wij nu voor het feit
Het kan echt niet langer zo
Een crisis cadeau voor wat
Te lang is weggezet.
De naakte waarheid moet gezegd
Keihard en zonder dralen
 Kijken wij nu recht In de ogen van God
Weerspiegeld in mensenogen
Het mag niet meer verloochend
De naakte waarheid aan het Licht gebracht
Veracht bespot met smaad en hoon
Weggezet als niet te vatten lading
 Lopen wij achter foute informatie aan
Sneller en meer was het devies
Mensen heb de aarde toch lief
Het kan echt anders minder minder
Denk toch aan al die kinderen
 En rustig aan relax nou maar
 Worden we daarom stilgezet?
 Komt de boodschap eindelijk binnen?
Heftige beelden komen op mij af
 Hoe kunnen wij verandering tot
 Stand brengen, waar moeten wij beginnen
Samen werken samen hopen
 Samen bidden samen binden
Alles is voor Iedereen, als we deze kennis
Nu eens gaan verspreiden
 Een nieuwe weg bereiden
 Deze zin kan wonderen verrichten
 Mogen wij hopen op nieuwe vergezichten
Als we de draagkracht er van inzien
Het is nog niet te laat
Alles is van en voor iedereen
Dan gaan wij de goede kant op
Zijn wij met elkaar verenigd
Geen afgescheidenheid
Of Tegenover elkaar meer
Maar allen samen
Halleluja!
 
Tineke Ebbing

 Ik kwam dit gedicht tegen en het sprak mij wel aan, zeker nu in dit COVID tijdperk.
Peter Koerts Meijer

Een dagje Heilig-Landstichting. Wandelen door de kleine straatjes van een dorp uit Israël. Een kijkje nemen in een heuse synagoge. Staan op dat grote plein, tegenover de rechterstoel van Pilatus. Dat kan allemaal, zomaar in eigen land.
 Hier en daar ouders met kinderen. Je kunt hier heel wat leren in de Heilig-Landstichting in Nijmegen. Het meest heb ik daar geleerd van een klein jongetje. We waren bijna aan het eind van de route. Op een heuvel: een kruis. Golgotha. Stil stond ik ernaar te kijken.
Het is maar een voorbeeld, net alsof. Maar toch ... Opeens staat er een jongetje naast mij. Zijn moeder, zeulend met de kinderwagen, komt net om de hoek van het pad, een eindje verderop. Mam, kijk eens!! Wat zie je dan? vraagt zijn moeder. En hij wijzend naar Golgotha zegt: Een uitkijktoren.
Een uitkijktoren. Golgotha als uitkijkpost. Mooier omschrijving van Golgotha is nauwelijks denkbaar. Het kruis is een toren! Een vinger omhoog, een wijsvinger naar de hemel.
 Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven ... Een uitkijktoren.
Waar vind je zo’n uitzicht over de wereld als op Golgotha. Wie staat aan de voet van het kruis die ziet pas goed hoe de wereld erbij ligt verloren in schuld. De leugen hebben wij lief, de waarheid wordt gewurgd, het leven wordt vermoord. Afschuwelijk uitzicht!
Maar, God-dank, ik zie meer!! Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Glanst daar in de verte al niet het licht van Pasen? Als is de leugen nog zo snel, Christus, de waarheid achterhaalt haar wel.
 Vanaf Golgotha zie je al iets van de contouren van het nieuwe Jeruzalem. De schuld? Verzoend! De zonden? Vergeven!
Ik wilde wel dat ik zo een kind kon zijn en iedereen wijzend naar Golgotha, zeggen kon: Kijk, een uitkijktoren.
 
Ds. A.F. Troost
 
Richard Steunebrink

“Kort voor Pesach, het Joodse paasfeest, reisde Jezus naar Jeruzalem. Daar trof hij op het tempelplein de handelaars in runderen, schapen en duiven aan, en de geldwisselaars die daar altijd zaten. Hij maakte een zweep van touw en joeg ze allemaal de tempel uit, met hun schapen en runderen. Hij smeet het geld van de wisselaars op de grond, gooide hun tafels omver en riep tegen de duivenverkopers: ‘Weg ermee! Jullie maken een markt van het huis van mijn Vader!’ Zijn leerlingen dachten aan wat er geschreven staat: ‘De hartstocht voor uw huis zal mij verteren.’”
(gedeelte van Johannes 2:13-25).
De leerlingen van Jezus geloofden dat wat Jezus in de tempel deed, uitgelegd moet worden vanuit een diepgaande zorg dat God geëerd zou worden. We kunnen niet zeggen dat alle handelaren en geldwisselaars te kwader trouw handelden. Wel was hun handel in de loop van de tijd kennelijk gewoon geworden. Het werd geaccepteerd. In Marcus zei Jezus over dit voorval: “Staat er niet geschreven: ‘Mijn huis moet voor alle volken een huis van gebed zijn?’” We kunnen uit deze gebeurtenis afleiden dat er ook bij ons gewoonten kunnen insluipen die – zonder dat we het goed in de gaten hebben – ons afleiden van onze bestemming.
Deels gebaseerd op Niet van brood alleen, publicatie van het NBG
 
 Nico Klene

Hij bracht grote massa's in beweging. Toen de wonderen stopten hebben ze hem verworpen en gedood.
Stamapostel Schneider, 7-2-2021
 
 Menno Versteeg 

Als ‘evangelisten’ hebben wij de opdracht gekregen om te getuigen van het evangelie. Door Nel Benschop is dit in een gedicht uitgewerkt, zie hieronder. Na lezing begrijpt u dat ik hier geen nadere toelichting op geef!
 
Opdracht

Zo spreekt de Heer: ‘Ga heen, vertrouwend op Mijn kracht, Vervul uw taak: heb Ik u niet gezonden?
 Vrees niet voor de verschrikking van de nacht,
 Noch voor het kwaad, dat ’s middags wordt gevonden. Want weet: Mijn eng’lenwacht zal wakend om u zijn, Opdat g’uw voet niet aan een steen zult stoten;
Als ge Mij aanroept in benauwdheid of in pijn
 Dan houdt Mijn hand de uwe vast omsloten.
 Ga heen, wees sterk; geef anderen het levensbrood, Put uit Mijn bron, zoveel ge zult begeren;
 Al zijn uw krachten klein, Mijn macht is groot,
 Ik raak uw tong aan en zal u Mijn woorden leren. ‘
De vogel van het woord, Nel Benschop

 Ruud Metsch

Veertig dagen fonkeling - week 4 

Denk aan alle landen waar nog onrecht heerst, zeg dan niet: bekijk het maar, want ik kom eerst. Laat de liefde gloeien, blaas de wereld aan! Iedereen en overal een waardig bestaan! 
Ook al heb je ’t lastig, ligt alles overhoop:
 God begrijpt ons lijden,
 Hij brengt nieuwe tijden.
 Veertig dagen fonkeling, is veertig dagen hoop! 

 We gingen reeds als kinderen naar de kerk
 ’t was of we dichter bij ’t mysterie stonden,
 ’t is vreemd, nu vind ik in m’n rozenperk
 Iets wat ik in de kerk nooit heb gevonden
 
 en toch wil ik weer bij de doopvont staan
 en knielen als de altaarschellen klinken
 en na de zegen wee naar huis toe gaan
 en met de kind’ren samen koffie drinken
 
 Uit de bundel Liggen in ’t gras van Toon Hermans het gedicht ‘De kerk’
 
Richard Steunebrink

“Maria, waarom weent gij?” (uit: Joh 20:1-18)
 
 Menno Versteeg

Voel wat er is
 
Ons leven van alle dag is niet altijd opwindend. Concentreer je op de gewone dingen van het dagelijkse leven. Vertrouw erop dat je daar alles zult vinden wat je zoekt. Het gaat niet om interessante nieuwtjes, maar het komt erop aan te voelen wat er is. Neem waar wat er is. Laat datgene wat de werkelijkheid van je leven vormt, tot zijn recht komen. Dan zul je merken dat het leven van alle dag je leidt naar de wezenlijke dingen, je een zuiver inzicht geeft in het menselijk bestaan. En wanneer je contact hebt met datgene wat er is, dan raak je de grond van het hele bestaan. Wanneer het leven van alledag een plaats wordt om te oefenen, een plek om God te ontmoeten, dan verandert dit dagelijkse leven van karakter.
 
 Bron: Boek van Levenskunst van Anselm Grün
 
Richard Steunebrink

Vissers der mensen
 
 Ik moest denken aan V.D.M. “Verbi divini minister” is de volledig in het Latijn uitgeschreven betekenis van de afkorting V.D.M., die soms gebruikt wordt om van mensen die predikant zijn, achter hun naamsvermelding duidelijk te maken dat zij het beroep van geestelijke uitoefenen.
 Letterlijk betekenen deze Latijnse woorden: (be)dienaar van het goddelijk woord, waarmee tegelijkertijd wordt bedoeld: bedienaar van het Sacrament van het Woord, ofwel: de uitleg en prediking van de bijbel en zo ook dienaar van God, want dienstbaar aan de verbreiding van het evangelie.
  
 Bent u dat ook niet? V.D.M. – met andere woorden: Visser Der Mensen.
 Dienstbaar aan de verbreiding van het evangelie. Het was en is de blijde boodschap van Jezus voor alle zielen. Daar mag je over spreken, van getuigen.
  
 Hoe ging dat ook alweer? ‘‘En Jezus zei tegen Simon: Wees niet bevreesd, van nu aan zult u mensen vangen” (Lukas 5:10). Jezus heeft die opdracht immers aan Zijn discipelen gegeven! Ze zouden geen vissers meer zijn op het meer van Galilea, maar vissers van mensen worden. Jezus gebruikte geen moeilijke taal. “Jullie zullen vissers van mensen zijn.”
  
 ‘Mensen vissen’ betekent ‘mensen redden’. In de vertaling staat ‘vangen’. Dat klinkt niet erg positief. Mensen vangen. Dat zeg je over boeven, over mensen die juist niet gered willen worden. Volgens Lukas heeft Jezus een bijzonder woord gebruikt toen Hij dat tegen Petrus zei. Je zou het kunnen vertalen met ‘levend vangen’. Als je nog een stap verdergaat, zou je kunnen zeggen: ‘vangen om te laten leven’.
  
 Is dat niet mooi gezegd? Mensen vangen om ze te laten leven. Dat is visser van mensen zijn. Dat betekent het dus, maar wat houdt het in? En hoe doe je dat, als je ‘maar’ een eenvoudige visser bent, met meer verstand van vissen dan van mensen? Wat is dat dan: mensen vangen om ze te laten leven? Hoe vang je een mens? En wat is dat leven dat Jezus bedoelde? De vissers zullen nog veel meer vragen hebben gehad.

 
 Mensen leren vangen.
 Toch lees je niet dat Petrus en de anderen zeiden dat ze dat niet konden. Integendeel: “Ze lieten alles achter en gingen met Jezus mee” (Lukas 5:11). Daar is een verklaring voor. Jezus had er ’s nachts voor gezorgd dat hun netten vol zaten met vis, terwijl ze daarvóór niets hadden gevangen. Als Jezus dat kan en Hij geeft de opdracht om mensen te vangen, dan mag je er toch zeker op rekenen dat Hij je dat gaat leren.
 
 Er staat: “Toen Petrus dat zag ...” Ik denk dat Petrus veel meer heeft gezien dan netten vol met vissen. Petrus en ook de anderen hebben (in)gezien wie Jezus was. De Visser ... nee, de Redder der wereld.
 Terug naar dat: “dienstbaar aan de verbreiding van het evangelie.” Redder van alle zielen op aarde alsook aan gene zijde. Wij geloven in die Redder. Omdat we zelf hebben ervaren dat er meer is, ... vangen en laten leven ... Dat doet de blijde boodschap. Het gebod om te vissen.
 
 Evangeliseren is niet nodig om in de hemel te komen, wel om daar familie en vrienden te ontmoeten
(= ge-boden te vissen).
 
Johan van de Pol

Maar Jezus zei: ‘Ik ben de opstanding en het leven. Wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, en ieder die leeft en in mij gelooft zal nooit sterven. Geloof je dat?’  (Johannes 11: 25-26)
 
 Reinier van Markus

 Is vandaag de dag?
 
 Een collega van mij worstelde met haar leven. De gevolgen van de keuzes die zij had gemaakt en misschien vooral de gevolgen door geen keuzes te maken, hadden haar ingehaald. Het tastte haar aan, fysiek en lichamelijk. Op een dag werd ze wakker en dacht: dit wil ik niet zijn. Vandaag gaat het roer om. Ze is haar voornemens gaan delen, heeft hulp gezocht, is gaan sporten, is zich anders gaan voeden en heeft haar leven meer gestructureerd. Inmiddels zes maanden verder is de verandering zichtbaar en is zij een voorbeeld voor velen om haar heen.
 
 De veertig dagen voor Pasen wordt dag voor dag stilgestaan bij het leven van Christus. Deze tijd wordt ook wel vastentijd genoemd. Wij kennen deze traditie niet in onze kerk. Voor de viering van het Heilig Avondmaal kennen wij dit moment. Laten we vandaag ook breken met een gewoonte waarvan we weten dat die eigenlijk niet goed voor ons is. Bewust aanpakken tot de Paas.
 
 Menno Versteeg 

 Veertig dagen fonkeling - week 2 
  
 Weet je nog hoe leuk en fijn het leven was?
 Voel je nog die fonkeling onder de as?
 Blaas de warmte aan en zoek het leven op,
 in je eigen hart, in elke lenteknop!
  
 Ook al heb je ’t lastig, ligt alles overhoop:
 God begrijpt ons lijden,
 Hij brengt nieuwe tijden.

 Veertig dagen fonkeling, is veertig dagen hoop! 

Hoe zal het zijn, als je weet dat je nog maar 40 dagen hier mag leven.
 Welke keuzes zou je maken voor dit hier nog korte even.
 Zou je denken aan hoe Christus is voorgegaan?
 Zou je dan het lijden voor die dagen,
 net als hij kunnen verdragen?
 
 Menno Versteeg

Oog in oog met jou staan, is niets anders dan oog in oog met God staan.
 
 In een wereld vol oordeel dat van alle kanten kan komen en waar je er zo ‘uit‘ ligt, hebben we een God nodig van wie de liefde stabiel blijft. Maar hoe kun je dat ervaren? Veel christenen gaan dan een soort mantra toepassen, zoals: heel vaak tegen jezelf zeggen dat God van je houdt. Dat kan helpen. Een beetje. Maar kunnen gedachten op tegen die dagelijkse ervaringen van oordeel?
 
 We leren vooral door ervaringen. En Gods liefde ervaren we vooral via menselijke liefde. Dus als je meer van Gods genade wilt ervaren, ga dan meer om met genadige mensen …
 
 Gedachten uit 40-dagenkalender 2021 gebaseerd op Genesis 33: 1-11.

Richard Steunebrink

 Christus is onze toekomst

 We zijn bijna een jaar in een ongewone situatie. Corona heeft de hele wereld op zijn kop gezet. Ons ‘normaal’ is weg! Deze pandemiecrisis maakt dat je gaat denken over je leven. Hoe gaat het verder?
 
 Wie moet je geloven? Iedereen heeft er een mening over; wat vind ik ervan? Complottheorieën; wat is waarheid? Klopt het regeringsbeleid? Er zijn wetenschappelijke uitspraken, zijn die waar? Is de journalistiek altijd actueel en oprecht? Denk aan nepnieuws.
 
 Men heeft het over een ‘Grote Herstart’ (‘The Great Reset’) Het gaat om de transitie van het financieel, economisch en maatschappelijk bestel, zodanig dat er een nieuwe wereldorde uit voortkomt. Allemaal relevante vragen die oproepen dat we moeten wennen aan een ‘nieuw normaal’.

Wie de bijbel kent, zal niet opkijken van bovengenoemde ontwikkelingen. De Bijbel geeft aan dat er in oude tijden ook al soortgelijke omstandigheden waren. Het volk van God uit het Oude Testament alsook de eerste christenen kenden deze onderdrukkingen, deze vragen en deze omstandigheden.
We weten immers dat de tegenstander niet stilzit. Hij is bezig zijn plannen te realiseren. Dat plan komt er, kort gezegd, op neer dat alles en iedereen onder zijn heerschappij moet komen. Het digitale tijdperk waarin we nu leven, is daar uitermate geschikt voor. Zo wordt ook de waarheid geweld aangedaan.
 
Het boek Openbaringen is het boek dat de eindtijd beschrijft. Onze toekomst dus! Maak je dus geen illusies. Want de wereld stevent af op de grote apotheose van de geschiedenis (apotheose = indrukwekkend hoogtepunt als einde (van iets) – Grieks voor "de verheffing van de mens tot god"). En daar zijn de huidige ontwikkelingen (verborgen) onderdeel van. Het moet ons niet bevreemden, het is allemaal voorzegd! Kennelijk moet dit gebeuren, zoals we in de voorbije eeuwen ook al hebben gezien - het is niet anders. Echter er is iets positiefs, want als het eenmaal zover is, komt Jezus -  en zal vanuit de hemel Zijn heerschappij laten zien.
Hij zal de duivel veroordelen en orde op zaken stellen.
 
Mooi, om te weten en hoopvol om te geloven; het komt goed! De allergrootste “reset” komt niet van machten of van mensen maar van God. In Openbaringen 21: 5 staat:  “Zie ik maak alle dingen nieuw.”
 
Johan van de Pol  

 Ik ben de wijnstok
 
 Lieve tieners, jeugd, broeders en zusters,
 In de Bijbel lezen we hoe Jezus verschillende personen ontmoet. Bij al die ontmoetingen laat Jezus zien wie Hij is (Jezus is immers de Zoon van God). Soms zijn het mooie ontmoetingen. Maar er zijn ook ontmoetingen die bedreigend zijn voor Jezus.
 
 Jezus vergelijkt zichzelf met een wijnstok en wij mogen Zijn ranken zijn. Jezus die als een wijnstok vast geworteld staat, onwankelbaar.
 
 Jullie hebben vast wel het verhaal gehoord of  gelezen over Jezus in de woestijn. Aan alle kanten wordt er aan hem getrokken. De tijd van 40 dagen heeft ervoor gezorgd dat Zijn besluit voor de mensheid niet oppervlakkig is, maar juist diep geworteld zit. Wanneer de duivel komt, is Jezus niet omver te blazen. Hij weet immers wat Zijn opdracht is: alle mensen dichter bij God te brengen.
 
 Het is soms best lastig voor ons als mensen om de juiste keuzes te maken; lukt ons niet altijd. Jezus weet als geen ander wat wij nu allemaal meemaken.
 
 Als we nu eens wat meer de tijd nemen – laten we er veertig dagen voor uittrekken. Dan hoop ik echt dat, net als Jezus dat had, je vertrouwen in de lieve God zo diep geworteld is dat ze ook jou niet meer omver kunnen blazen.  “Dan ben je een rank die mooie vruchten draagt”, hoe gaaf is dat!!
 De lieve God houdt van vruchten, en het is ook nog eens gezond – toch?
 Succes de komende veertig dagen.
 
 Lieve groeten,
 (Ome) Peter Koerts Meijer 

De veertigdagentijd geeft ons de tijd om ons voor te bereiden op het grote wonder van de overwinning door Jezus Christus op de zonde (kruisiging / Goede Vrijdag) en de dood (opstanding / Pasen). Deze overwinning geeft degene die dit wil, het eeuwig leven in de nabijheid van de God der liefde. Deze geborgenheid kunnen wij in vele woorden uitdrukken, toch is het beperkt wat wij kunnen verwoorden. Uiteindelijk zal onze conclusie worden, na het aanschouwen van het nieuwe, dat onze woorden, gedachten, beelden etc. onvoldoende waren en dat de grootsheid van de (komende) werkelijkheid dit ver overstijgt.
 
In dit kader denk ik ook aan wat een jonge vrouw mag ervaren, wetende dat ze zwanger is en uitziet naar het komende nieuwe leven. Het verlangen van haar (en uiteraard ook van de vader) deelt zij met haar familie, vrienden en vriendinnen, dit omdat de blijdschap van de komst van het nieuwe leven haar volledige leven vult. De liefde van de moeder wordt hoorbaar zoals zij bijvoorbeeld spreekt over het wonder van het nieuwe leven. Keuzes van haar handelen worden gericht om dit leven te beschermen, te koesteren en geborgenheid te geven.
 
Als apostolische christenen mogen wij ook uitzien naar het nieuwe leven, in de nabijheid van onze Hemelse Vader en Zijn Zoon, die ons ook de geborgenheid wil geven, gelijk als de moeder aan haar kind. Laat dit ons mogen verblijden, maar ook ons stimuleren hierover te spreken met onze omgeving, waarna de andere zal ervaren: ja, de blijdschap van het nieuwe leven is ‘zichtbaar’ aan haar of hem, en dit geeft hoop en vertrouwen voor de toekomst.
 
 Ruud Metsch